خودکشی

جامانده از کوچ

کشتی‌ها را تماشا می‌کند

دود کشتی‌ها

دود پیپ‌های ملوانان

به آسمان می‌رود

و چیزی از آسمان

به زمین نمی‌آید

خورشید پشت ابر

فانوس دریایی در خواب

ماهی‌ها رفته‌اند

صدایش را از یاد برده است

و در این عصر خاکستری

به معنی بال‌هایش فکر می‌کند

نهنگ‌ ساحل را برای خودکشی ترجیح می‌دهد

و مرغ دریایی

نشستن و تماشا را

یک. دست‌های ما / کوتاه بود / و خرماها / بر نخیل / ما دست‌های خود را بریدیم / و به سوی خرماها / پرتابکردیم / خرما فراوان بر زمین ریخت / ولی ما دیگر / دستنداشتیم! (کیومرث منشی‌زاده)